Vanavond wordt het lastig stilstaan bij het door Noord- en Zuid-Afrikaanse muziek geïnspireerde repertoire van Biki Baya. We horen een combi van uiterst dansbare Afrobeat en twee specifiek Afrikaanse stijlen. Als eerste de in het zuiden van het contintent voorkomende 'High Life', opgebouwd uit een eenvoudig en ritmisch motief van steeds dezelfde en terugkerende akkoorden, altijd in vrolijk majeur en zonder een vaste opbouw (zoals het in westerse muziek gebruikelijke patroon van intro, couplet, bridge en refrein). Daarnaast regereert Biki Baya aan de 'Desert Blues': een fusie tussen blues, rock en de muziek uit de noordelijke streken rondom de Sahara. 

Het ontstaan van de band ligt in de jeugd van gitarist Josua Vroegop, wiens ouders oorspronkelijk uit Zuid-Afrika komen. Al jong raakte hij verslingerd aan de locale muziek. Op het conseratorium in Nederland liet Vroegop wat van zijn door Afrika ingegeven muziek horen aan collega-gitarist Joris Ram (onder meer van Komodo) en Biki Baya was een feit. Inmiddels is de groep - alle leden hebben naast de passie voor Afrikaanse muziekstijlen een conservatoriumverleden - uitgegroeid tot een dynamisch en op festivals graag gezien muziekcollectief. Met eigen werk en een vernieuwend geluid.

De gitaren staan trouwens 'liefst niet helemaal zuiver gestemd en de drumkit is van vintage kwaliteit.' Niet te netjes dus, met een vleug Afrikaanse bluespijn, zomers en feestelijk. En misschien wat gezocht, maar tóch leuk dat Biki Baya niet ver van de Vliehors, 'de Sahara van het Noorden' en grootste zandvlakte van Europa, speelt. Dat kan vast geen kwaad.